.....ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΜΟΥ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΟΥ ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΥ ....
΄΄Μια φορά κι έναν καιρό, όχι μακριά από τον δικό μας, σε ένα ψηλό βουνό ζούσε ένα πανέμορφο δάσος.
Αμέτρητες οξιές καθημερινά ψιθύριζαν με το θρόισμα των φύλλων τους, λόγια γλυκά και τρυφερά στους συγκατοίκους τους,τις βελανιδιές και τις καστανιές κι εκείνες ανταπέδιδαν το χαιρετισμό στη δική τους γλώσσα, με το δικό τους θρόισμα..
Ήταν όμως μια γλώσσα που όλα τα δέντρα καταλάβαιναν κι επικοινωνούσαν μεταξύ τους.
Κάθε πρωί, μόλις ο ήλιος έβγαινε στο μπαλκόνι του ουρανού για να τεντώσει τις ακτίνες του και να καλημερισει τον κόσμο, τα δέντρα είχαν ήδη τα φύλλα τους έτοιμα , στραμμένα προς τη μεριά του, να του πούνε τη δική τους καλημέρα....ΗΛΙΕ ΚΑΙ ΗΛΙΑΤΟΡΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΈΝΑΜΕ , ΤΟ ΧΑΔΙ ΣΟΥ ΑΝΑΜΕΝΑΜΕ...σιγομουρμουριζαν κι έδειχναν την ευγνωμοσύνη τους προς τον ήλιο, που ποτέ μα ποτέ δεν ζηταγε κάτι για αντάλλαγμα.
Πόσο αρμονική ήταν η ζωή στο δάσος...
ΚΑΛΩΣ ΤΑ ΣΚΙΟΥΡΑΚΙΑ ΜΟΥ...Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΚΟΥΦΑΛΑ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ ΤΑ ΚΟΥΝΑΒΙΑ. ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΗ ΔΙΠΛΑΝΗ ΟΞΙΑ. ΝΑ ΣΑΣ ΦΙΛΟΞΕΝΉΣΕΙ...
ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΚΛΑΔΙ ΚΟΤΣΥΦΑΚΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗΣΤΕ ΤΗ ΦΩΛΙΑ ΣΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΠΥΚΝΟ ΤΟ ΦΥΛΛΩΜΑ ΜΗΝ ΠΈΣΟΥΝ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΣΑΣ...
ΚΥΡΑ ΑΛΕΠΟΥ ΣΟΥ ΕΧΩ ΧΑΜΗΛΑ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟΝ ΚΟΡΜΟ ΜΟΥ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΑΛΕΠΟΥΔΑΚΙΑ ΣΟΥ...
Και η ζωή κυλούσε ήσυχα, αρμονικά και δημιουργικά στο πανέμορφο δάσος...
Κάπου κάπου οικογένειες ανθρώπων πήγαιναν εκδρομή και χαιρόταν την ομορφιά του δάσους. Έστηναν κούνιες με σκοινια για τα παιδιά κι εκείνα έτρεχαν κι έπαιζαν κρυφτό ανάμεσα στα δέντρα.
ΘΑ ΨΑΞΩ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΑΣΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ...είπε ο Θανάσης που πήγαινε νηπιαγωγείο κι άρχισε να μαζεύει βελανιδια και λογιών λογιών φύλλα δέντρων.
Τα δέντρα έστηναν τα φύλλα τους να ακούσουν τα τραγούδια των ανθρώπων και να νιώσουν τον έρωτα που χτυπούσε στις καρδιές τους...Όμως...κάποιες φορές, ορισμένοι άνθρωποι έφευγαν από την εκδρομή τους αφήνοντας τα σκουπίδια τους σκορπισμένα γύρω από τα δέντρα...
Ένα σλεπουδακι πλησίασε μαγνητισμενο από τη μυρωδιά που ανεδυε το πεταμένο κονσερβοκουτι, νομίζοντας πως κάτι θα βρει να φάει....
ΜΗ...φώναξε το δέντρο...ΜΗ ΤΟ ΑΚΟΥΜΠΑΣ...ΘΑ ΣΕ ΚΟΨΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΓΩΘΕΙΣ...όμως ήταν ήδη αργά και το σλεπουδακι είχε ήδη κοπεί ...
Έτρεξε στη μαμά του την αλεπού να βρει παρηγοριά κι εξήγηση....
ΑΧ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ...ΟΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ...ΠΟΣΗ ΖΗΜΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ....
Και μια μέρα, που ο ήλιος ήταν ζεστός κι άνεμος δεν φυσούσε, ένα πλάσμα που έμοιαζε με άνθρωπο, μπήκε σιγά στο δάσος κι άναψε φωτιά...εδώ κι εκεί και παραπέρα...κι έφυγε τρεχοντας χωρίς πίσω του να κοιτάξει...
ΕΕΕΕΕ ΠΟΥ ΠΑΣ;;;;;;;; ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ;;;;;;; Φώναξαν όλα μαζί τα φύλλα με ένα βουβό θρο ισμα...
Η φωτιά ξέσπασε σύντομα και θεριεψε...
Όλα τα δημιουργήματα στο δάσος ξαφνιάστηκαν...
ΦΥΓΕ ΚΟΤΣΥΦΑ...ΠΕΤΑ ΜΑΚΡΙΑ...είπε η οξιά στο πουλί που φώλιαζε στα κλαδιά της...
ΠΩΣ ΝΑ ΠΕΤΑΞΩ;;;;;;;; ΚΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΦΩΛΙΑ;;;;;;; ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΑΦΗΣΩ...κι άπλωσε τις φτερούγες πάνω τους για να τα προστατέψει....
ΦΎΓΕ ΣΚΊΟΥΡΕ...ΤΡΕΞΕ....
Μα...η φωτιά έτρεξε πιο γρήγορα από το καημένο σκιουράκι....
Σε λίγη ώρα ...η οξιά δεν μπορούσε πια να μιλήσει...μόνον έκλαιγε με έναν θρήνο βουβό για τις συμφορές που θα έβρισκαν τους ανθρώπους σε λίγο καιρό....Για τις πλημμύρες, την κακή ποιότητα του αέρα, και για το Θανασάκη που η γωνιά της φύσης στο σχολείο του θα έμενε άδεια....΄΄
Αφροδίτη ΚαρανΊκου.....με πόνο ψυχής για τα δέντρα μου τα όμορφα στο βουνό του Πενταλόφου....
ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ… ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΦΥΠΝΙΣΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ Η ΑΘΡΟΑ
ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥΣ ΩΣ ΜΕΛΗ ΣΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ ΦΟΡΕΑ ΠΟΥ
ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ !!!
ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ!!!
ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ
Ε.ΣΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ (ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ):Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ Ε.ΣΥ
ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ
ΠΛΑΝΗΤΗ ΠΑΝΤΟΥ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ συνεχίστε την ανάγνωση: https://naysika.blogspot.com/2020/07/e.syellinonsyneleysisanaggeliaartemissorras.html